ၿမိဳ႕အစြန္ တဲကုတ္ထဲက
အိပ္ေရးမ၀တဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ၿခမ္းနဲ႕
အရုဏ္ဦးကို ငါနမ္းလိုက္တယ္ ။
ဆပ္ၿပာႀကမ္းရနံ႕ သင္းသင္းေမႊးတဲ့
အေပါင္ဆုံး ၀တ္စုံကေလးကို
ခုံမင္စြာ ငါဆင္ၿမန္းရင္း
သူငယ္ခ်င္းေမ့က်န္ခဲ့တဲ့
ရွစ္ရာတန္ တာယာဖိနပ္ကိုစီး
မ်က္မွန္အိုႀကီးကို နားရြက္မွာခ်ိတ္လို႕
ေဆးေရာင္ၿပယ္ လြယ္အိပ္တစ္လုံးနဲ႕
လမ္းသုံးဆယ္ကို ထြက္ခဲ့တယ္ ။
တစ္ေန႕ႏွစ္ခါမွန္တဲ့
ႏွစ္ေထာင္တန္ နာရီပ်က္ကို
လွ်ပ္တၿပတ္ေၿမာက္ကာႀကည္႔ရင္း
ေဟ့...သူငယ္ခ်င္း
မင္းနာရီ ဘယ္ေလာက္ထိုးၿပီလဲ
ဟဲဟဲ...ဓာတ္ခဲကုန္ေနလို႔ ဆိုတဲ့ မခ်ိၿပဳံး
ပခုံးေပၚက လြယ္အိပ္ကိုခ်
ေပါ့က်တစ္ခြက္ စီးကရက္တစ္လိပ္နဲ႕
အိပ္ေရးႀကီးတဲ့ အစာအိမ္ကို
ဇိမ္ပ်က္ေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္လိုက္တယ္ ။
မိုးစင္စင္ လင္းတာနဲ႕
မဂၢဇင္းတိုက္ထဲ အေၿပး၀င္
အေၾကြးရွင္ေတြ မၿမင္ခင္ေပါ့။
စာမူခကို အတင္းေတာင္း
ၿပီးမ...လမ္းေလးဆယ္က" ေကာင္းထက္ "ဆိုင္မွာ
တစ္ပက္ ႏွစ္ပက္..တစ္ခြက္..ႏွစ္ခြက္
ကေလာင္သြက္ရုံ အာသြက္ရုံေပါ့ ။
တခါတေလ.....
စာမူခေတြ အေၾကြးက်
သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွိပ္စက္ၾကလို႕
အသၿပာ ၿပတ္တဲ့ အဲဒီေန႕မွာ
လူမေတြ႕ေအာင္ ေကာက္ယူထားတဲ့
ေဆးလိပ္တိုကို လက္ၾကားညွပ္
အဲဒီလိုေန႕ရက္ေတြမွာ
သြားၾကားဘယ္လို ညွပ္နိဳင္မွာတဲ့လဲ ။
ဒီလိုနဲ႕..တေနအိုလို႕အေမွာင္သန္း
အၿပန္းလမ္းစရိတ္ ႏွစ္ရာမရွိ
အေၾကာင္းသိတဲ့ စပယ္ယာက
လာပါ လာပါ ဆရာႀကီး
အလကားသာ စီးသြားတဲ့ ။
No comments:
Post a Comment